Өткен жылы қаңтарда Уналяска аралында Суизи Голодов ыдысына ыстық кофесін құйып алып, аяғына бәтіңкесін іле сала сыртқа шықты. Cөйтті де шабуылға тап болды. «Олар менің үйден шыққанымды бақылап, қолымда бірдеңенің барын көріп, күтіп тұрғанына күмәнім жоқ, – дейді ол, – саусағымнан айырылып қала жаздадым».
Оған шабуылдаған ақбас бүркіттер еді. «Датч-Харбор көгершіндері» (Haliae etusleucocephalus) деп аталатын бүркіттің осы түрі Беринг теңізіндегі Алеут аралдарында, балық айлағы маңында танымал.
Әсіресе, балық аулау маусымы кезінде, шамамен 4400 адам мекендейтін осы ауданға жүздеген бүркіт «қалдық тазалау» үшін ұшып келіп, ұя салады. Олар биік телефон бағаналары мен бағдаршамдарға қонып, өздерінің келгендерінен хабар береді. Көбею маусымы кезінде тым жақын жерде жүрген адамдарға шабуыл жасап, кейбірі адамдарды тіпті жаралап та кетеді.
Бүркіт дегенде біз, ең алдымен, мөлдір судан көксерке іліп алатын Американың айбынды құсын елестетеміз. Бірақ мұнда сіз бұзақы, жүгенсіз, қияңқы бүркітті көресіз. Олар аулап жейтін балық болмаса, шағала, үйрек, тиін, тышқан, қоқыстағы шіріген ет немесе баланың қолынан жұлып алған бір тілім пепперони пиццасымен де қоректене береді. Біз секілді бүркіттер де қоршаған ортаға бейімделеді.
Авторы: Лаурель Врайтман, фото: Корей Арнольд
Мақаланың толық нұсқасы мен әлемдік зерттеулердің қайнар көзіне қол жеткізгіңіз келсе, shopnationa