Парсы шығанағы елдерінде адам баласының қолымен тұрғызылған ғимараттардың табиғатпен арадағы байланысы жойылып барады. Фототілші Роджер Грасас жазық жерде салынған жасанды дүниелерге назар аударумен болды.
Алып сауда орталықтары мен көк тіреген қонақүйлер Дубай, Абу-Даби сияқты қалалардың көкжиегін қайта сызды. Ыстық шөлде қардан түзілген шаңғы беткейлер де, жайқалған гүл бақшалар да бар.
«Олар табиғатты жасанды дүниелермен алмастырып жатыр», – дейді испаниялық фотограф Руже Грасас. Ол «Мин Тураб», яғни «Жер шарынан» деп аталатын жобасын Парсы шығанағындағы мұнай өндірісі арқасында дамудың даңғыл жолына түскен аталмыш елге ұсынды.
«Дубай, Доха және Абу-Даби сынды шаһарлар өткеннен бас тартып, жаңашылдыққа бет бұрған, – дейді Грасас, – бұл қалалар мұнай өндіруге көшкенге дейін кедей болатын. Қазір олар әр салаға тың серпін беруде».
Біріккен Араб Әмірлігі университетінің бұрынғы профессоры Ясир Ешшештавидің тарихпен де, өткен күндермен де еш байланысы жоқ дамуды «дубайизация» деп атайды. Оның ойынша, бос жерлердің зәулім ғимараттармен толтырылуы теңсіздік пен бөлінушілікке жол беріп, көршілермен қарым-қатынаста сызат түсіруі мүмкін. Әйтсе де, ел игілігі үшін жасалған істің орны қашан да ерекше болып қала бермек.
Авторы: Нина Строчлик